اثر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی در عمر انبارداری پرتقال های والنسیا، مارس ارلی و محلی جیرفت

آثار تیمارهای پوشش پلی اتیلن،گرمادرمانی و قارچ کش تیابندازول بر روی عمرانباری و فساد سه رقم پرتقال (والنسیا، مارس ارلی و محلی جیرفت) مورد بررسی قرار گرفت. میوه ها پس از برداشت با تیمار های مذکور مورد آزمایش قرار گرفته و پس از انتقال به سردخانه در دمای 10 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت سه ماه نگهداری شدند.تیمارها با سه تکرار و در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شدند. هر ماه نیز میزان اسید قابل تیتراسیون،مواد جامد محلول(tss )،میزان کاهش وزن،فساد و آزمون چشایی اندازه گیری شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان پوسیدگی،کاهش وزن و درصد کل مواد جامد محلول رقم های مختلف فوق در طول نگهداری در سردخانه افزایش یافت. تیمارهای گرمادرمانی و قارچ کش تیابندازول به تنهایی میزان پوسیدگی میوه ها را کاهش داده ولی قادر به حفظ کیفیت میوه در طول مدت نگهداری نبودند، بطوریکه وزن میوه هایی که در آنها از قارچ کش استفاده شده بود، در طول نگهداری بطور معنی داری(در سطح 1%) کاهش یافت.تیمارهایی که در آنها از پوشش پلی اتیلن و گرمادرمانی، پوشش پلی اتیلن و قارچ کش وهمچنین پوشش پلی اتیلن، گرمادرمانی و قارچ کش استفاده شده بود علاوه بر اینکه سبب کاهش بیماریهای پنی سیلیومی در رقم های پرتقال شدند، بلکه در جلوگیری ازوزن و حفظ کیفیت محصول کاملاً موثر بودند.در نهایت با در نظر گرفتن هزینه های نگهداری ارقام مذکور،استفاده از تیمار مرکب پوشش پلی اتیلن و قارچ کش تیابندازول برای افزایش عمر نگهداری ارقام پرتقال توصیه شد.